تأثیر شدت های متفاوت تمرین هوازی بر سطوح انسولین و مقاومت انسولین موش های ماده ی مبتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان

زمینه و هدف: تمرین هوازی می تواند در درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک که یکی ازاختلالات شایع آندوکرینی درزنان است، اثرگذار باشد. گفتنی است شدت های متفاوت تمرین هوازی دردرمان این بیماری در هاله ای از ابهام قراردارد. هدف ازاین تحقیق، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی با شدت های متفاوت بر سطوح انسولین گلوکز ناشتا و مقاومت انسولینی موش های ماده ی مبتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی، تعدادچهل موش بالغ هشت هفته ای نژاد ویستار (گرم 22±185)پس ازالقای سندرم پلی کیستیک به چهار گروه کنترل سالم، کنترل پلی کیستیک، شدت کم و شدت متوسط تقسیم شدندو هشت هفته برنامه ی تمرین هوازی را با شدت 45% حداکثر اکسیژن مصرفی (معادل سرعت15 متر/دقیقه) و 65% حداکثراکسیژن مصرفی (معادل سرعت25 متر/دقیقه)، درمدت سه روز در هفته ودر دو وهله 35 دقیقه ای با 10 دقیقه استراحت مابین وهله ها انجام دادند. با استفاده از نرم افزار spss ویرایش16نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (anova) برای مقایسه ی بین گروه ها انجام وبرای آزمون فرضیه ها سطح معناداری 05/0>p درنظرگرفته شد. یافته ها: نتایج نشان دادکه در هیچ گروهی تفاوت معناداری در مقادیر انسولین و گلوکز وجود ندارد. مقاومت انسولینی گروه شدت متوسط در مقایسه با گروه کنترل پلی کیستیک کاهش معنادار داشت(035/0p=). نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده، به نظرمی رسد که تمرین هوازی با شدت متوسط همراه با کاهش مقاومت به انسولین می تواند به-عنوان یک شیوه ی درمانی غیردارویی جهت بهبودی بیماران سندرم پلی کیستیک باشد.